H νύχτα πέφτει σιγά σιγά ,απλώνει τα πέπλα της σε τόνους κίτρινο πορτοκαλί και με πινελιές χρυσές ποιος είπε ότι στη Ροδόπη τα ηλιοβασιλέματα στερούνται ομορφιάς ,έχουν μια υπέρμετρη γοητεία και ομορφιά....Λες να βγεις μια βόλτα βραδινή στην πόλη και ξεκινάς έτσι χωρίς πρόγραμμα και προορισμό ,όπου σε πάνε τα βήματα σου....
Όπως προχωράς βλέπεις ένα ωραίο νεοκλασικό κτήριο ,πλησιάζεις και διαβάζεις,Θρακικό Ωδείο...
Και φαντάζεσαι μαθητές να μαθαίνουν την τέχνη της μουσικής να γίνονται καλλιτέχνες μεγάλοι και τρανοί να φτάνουν στα πέρατα του κόσμου και να λένε είμαι από την Κομοτηνή μια όμορφη πόλη...
Και τα βήματα σου σε φέρνουν μπροστά στο ξακουστό ρολόι της Κομοτηνής ,ο πύργος κατασκευάστηκε πολύ παλιά ,γύρω στο 1884 από τον Αμπτούλ Καδίρ Κεμάλ Πασά και αφιερώθηκε στο σουλτάνο Αμντουλ Χαμίτ Β.
Τώρα τα βήματα σου σε πάνε έτσι στην τύχη και βρίσκεσαι κάπου φωτεινά , κάπου κεντρικά έχει κίνηση ,κόσμο, πάνε κι έρχονται άλλοι και άλλοι αραχτοί κάπου κοντά απολαμβάνουν το ποτό τον καφέ και ότι άλλο τους αρέσει...
Βλέπεις ότι αρχίζει η οδός Βενιζέλου και είναι σαν να σε καλεί να την περπατήσεις,άλλο κλίμα άλλος αέρας πιό μεγάλα και πιο μοντέρνα μαγαζιά εμπορικά και πολλά καφε,που το βράδυ γίνονται κλαμπάκια για να βγείς και να περάσεις όμορφα
Και φυσικά στο τέρμα της η πανέμορφη Λέσχη Κομοτηναίων το στολίδι της πολης με ιστορία πίσω της και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς...
Ιδρύθηκε ένας σύλλογος το 1885 με το ονομα Ομόνοια και σκοπο είχε να ανέβασει και να συσπηρωσει το φρόνημα και το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων
Σήμερα είναι ένα πολύ ωραίο μαγαζί που διοργανώνει πολλές εκδηλώσεις αλλά παράλληλα μπορείς να πας με την παρέα σου κια να απολαύσεις ένα όμορφο και αρχοντικό περιβάλλον
Μάλιστα,νάτο ,το βλέπεις το σήμα κατατεθεν της Κομοτηνής,τεράστιο τόσο που όταν πας πολύ κοντά του πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι για να δείς την κορυφή του..
Θα ακούσεις να το λενε Ηρώο αλλά και σκέτο σπαθί,έγινε γύρω στο 1970,άλλοι λένε τιμής ένεκεν για τους ήρωες του Β παγκοσμίου πολέμου κι άλλοι λένε πως δεν είναι σιγουρο ποιος σκεφτηκε να γινει το συγκεκριμένο και για ποιό λόγο....
Λένε μέ το υψος του μετράει το πόσο κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας είναι η πόλη μιάς και βρίσκεται σε βαθούλωμα...
Τις Κυριακές η μπάντα του Στρατού παιζει τον Εθνικό υμνο και γίνεται η υποστολή της σημαίας ,παντα μαζεύει κόσμο και πάντα αυτός στέκεται ακίνητος, συγκινημένος βλέποντας κάθε φορά την ίδια εικόνα,αλλά σαν να τη βλέπει πρώτη φορά
Να και το Βυζαντινό τείχος της πόλης,το μεγαλύτερο και Αρχαιότερο μνημείο της πόλης,χτίστηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ και έγινε για λόγους στρατιωτικούς αλλά και οικονομικούς,γιατί από εδώ περνούσε η Εγνατία οδός και επειδή η πόλη θεωρήθηκε σημείο στρατηγικό ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α θέλησε να την προφυλάξει...
Και φυσικά δε θα έχεις δει τίποτε αν δεν πας μια βόλτα και από τα περίφημα στενά της Κομοτηνής τα καλντερίμια με τα μαγαζιά και τα φώτα,με άρωμα Ανατολής αλλά και Δύσης...εκεί που παντρεύονται οι δύο κουλτούρες
Ο δρόμος αυτός είναι αρκετά μακρύς και σε πάει στη Δημοτική αγορά,με τα μανάβικα και τα κρεοπωλεία που εφοδιάζουν όλη την πόλη και τα γύρω μέρη
Η νύχτα στα στενά αυτά έχει άλλη γοητεία και χάρη,χαζεύεις ένα γύρω και μπορείς να βρεις τα πιό ετερόκλητα πράγματα ,από καφέδες, λουκούμια και μπαχαρικά μέχρι παπούτσια ρούχα ,μαλλιά για πλέξιμο και μέχρι μπακίρια και ναργιλέδες...
Ξεχνιέσαι κοιτάζοντας και ούτε καν βαριέσαι κι ας είσαι εκεί αρκετή ώρα ,όλο και κάτι τραβάει την προσοχή σου...
Η Κομοτηνή είναι καφεδούπολη και στραγαλούπολη,από αυτά τα δυο θα βρεις τα καλύτερα στις καλύτερες τιμές και φρεσκότατα,αλλά και διάφορα μπαχαρικά,τσάγια και βοτάνια,για να μην πω για τα λουκούμια τα διάφορα με αρχηγό τους το Σουτζούκ Λουκούμ και τις πολύ ωραίες τουλούμπες
Συνεχίζεις το περιδιάβασμα έτσι τυχαία και άσκοπα ,έτσι για να δεις κάτι ακόμη ,λίγο ακόμη
Κι άλλα στενά ανθισμένα με μυρωδιές με ωραία ρομαντική ατμόσφαιρα σε κάνουν να σκεφτείς ,αχ τι όμορφη είναι η ζωή όταν έχεις υγεία και μπορείς να κάνεις μια απλή βόλτα...
Κάπου τα στενά γίνονται πιο στενά και λίγο ίσως πιο σκοτεινά αλλά το ίδιο όμορφα και με λίγο μυστήριο αυτή τη φορά,ένα ζευγαράκι περνάει δίπλα σου κι εσύ σκέφτεσαι ,τι όμορφη εικόνα!!!!
Και στη γύρα σου ξαναβλέπεις το ρολόι,από άλλη οπτική γωνιά και με άλλο φωτισμό αλλά το ίδιο γοητευτικό σου προκαλεί διάφορα συναισθήματα...
Και φυσικά δεν θα παραλείψεις να περάσεις από τα όμορφα ταβερνάκια ,μέσα στα στενά ,κάτω από τις κληματαριές, που είναι εκεί να σου προσφέρουν ειδών ,ειδών λιχουδιές και μεζεδάκια,εδώ έχουμε και πολύ νόστιμη κουζίνα και με μεγάλη ποικιλία εδεσμάτων
Αλλά κάποια στιγμή η βόλτα πρέπει να πάρει τέλος,κοιτάς το ρολόι και ήδη τρυγυρνας πολλή ώρα ,μα πότε έφυγε έτσι και ούτε την πήρες είδηση αναρωτιέσαι,και δεν έχεις δει ακόμη τίποτε,αυτή την πόλη μάλλον δε θα τη βαρεθείς ποτέ,μάλλον πάντα θα τη βλέπεις με άλλο μάτι γιατί έχει πολλά κι όμορφα πρόσωπα.......
