Λίγο μετά τις 3 τα μεσάνυχτα μέσα στα μαύρα σκοτάδια ο Ιταλός πρέσβης χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού του Ιωάννη Μεταξά και του ζητούσε η Ελλάδα να παραχωρήσει τη διέλευση
του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοβαλκανική μεθόριο για να καταλάβει λιμάνια και αεροδρόμια και άλλα στρατηγικά σημεία προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για ανεφοδιασμό για το πέρασμα του προς την Αφρική.
Τότε ο Ιταλικός στρατός μπήκε στην Ελλάδα αιφνιδιαστικά από την Ήπειρο και μισή ώρα νωρίτερα και αυτή αμυνόμενη μπήκε σε ένα πόλεμο ,τον πόλεμο που τέλειωνε σε άλλα κράτη και άρχιζε εδώ.
Ένας πόλεμος που ήταν όλο νίκες των Ελλήνων κατά των Ιταλών και καθιέρωσε τις σημερινές γιορτές εις ανάμνηση εκείνου του ΟΧΙ και της περίσσιας ανδρείας του τότε ένδοξου Ελληνικού στρατού
Πρώτη φορά και δειλά δειλά γιορτάστηκε αυτή η επέτειος σε μέρες κατοχής το 1941 με ομιλίες φοιτητών και με άρνηση του τότε καθηγητή Κωνσταντίνου Τσάτσου να διδάξει εκείνη τη μέρα με αποτέλεσμα να απολυθεί
Το 1943 δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για το πως γιορτάστηκε μόνο ο Ηλίας Βενέζης αναφέρει ότι την γιόρτασαν στην πλατεία Κοτζιά αλλά πήγαν οι Γερμανοί και τους υποχρέωσαν να μείνουν μέχρι το βράδυ με τα χέρια ψηλά και πήραν είκοσι άτομα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μερικά από αυτά ούτε που τα ξανά είδε κανείς...
Το 1944 γιορτάστηκε πλέον επίσημα και με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου
Η εκκλησία επίσης τίμησε αυτή την επέτειο και μετέφερε τη γιορτή της Αγίας Σκέπης μετά το 1952 από 1 Οκτωβρίου να γιορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου,γιατί η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας
Σήμερα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε και αυτό κάνουμε πάντα είναι να τους θυμόμαστε να τους τιμάμε όπως τους πρέπει και να μην ξεχνάμε την ένδοξη μας καταγωγή και να είμαστε άξιοι συνεχιστές των τότε μαχητών...
